Przełom tarczycowy
Najgroźniejszym powikłaniem nieleczonej nadczynności tarczycy jest przełom tarczycowy. U podłoża patologii tego zespołu leży nagły wzrost stężenia hormonów tarczycy oraz ich współdziałanie z innymi hormonami stresu. Jest to skrajna postać nadczynności z zaburzeniami świadomości, niewydolnością serca i podwyższoną temperaturą ciała. Przełom rozwija się najczęściej w trakcie zakażenia lub innej ostrej choroby, np. po zawale serca czy udarze mózgu. Może też być wywołany przez zabieg chirurgiczny lub poród.
W okresie poprzedzającym wystąpienie przełomu obserwuje się:
- bezsenność,
- spadek wagi,
- nasilone drżenie mięśni,
- gorączkę,
- nudności,
- wymioty.
Przełom tarczycowy stanowi zagrożenie dla życia chorego i wymaga szybkiego leczenia, często na oddziale intensywnej terapii. Terapia jest wielokierunkowa i ma na celu eliminację choroby, która wywołała przełom (np. zakażenia), zahamowanie wydzielania hormonów przez tarczycę oraz zwalczanie objawów.
Charakterystyczne objawy przełomu tarczycowego to:
- gorączka,
- nasilone pocenie prowadzące do odwodnienia,
- przyspieszenie czynności serca,
- spadek ciśnienia tętniczego,
- pobudzenie lub przeciwnie - ospałość, apatia,
- w skrajnych przypadkach - drgawki lub śpiączka.
Choroby serca
Nieleczona nadczynność tarczycy może nasilać różne choroby układu sercowo-naczyniowego. Chorzy na chorobą wieńcową mogą odczuwać przybierające na sile bóle za mostkiem. Osoby z niewydolnością serca i nadczynnością tarczycy z reguły gorzej tolerują wysiłek, łatwiej się męczą, są osłabieni. Częściej i przy mniejszej aktywności pojawia się duszność. Obrzęki kostek i podudzi są bardziej nasilone. Może też pojawić się ból w nadbrzuszu, nudności i wymioty.
Nadmiar hormonów tarczycy przyspiesza czynność serca. Może też spowodować jego nierówną pracę, czyli zaburzenia rytmu (arytmię). Migotanie przedsionków występuje u co 10. chorego z nadczynnością tarczycy. Zaburzenia rytmu objawiają się uczuciem szybkiego, silnego lub nierównego bicia serca. Chory może odczuwać kołatanie serca, ucisk, szarpanie w klatce piersiowej. Arytmia może też powodować osłabienie, omdlenie, duszność czy ból za mostkiem.
Choroby serca z nasilonymi objawami, wywołane lub nasilone przez nadczynność tarczycy, mogą zagrażać życiu chorego i wymagać natychmiastowego leczenia. Konieczne jest zarówno leczenie choroby tarczycy, jak i eliminacja objawów ze strony układu krążenia.
Osteopenia i osteoporoza
Kości poddawane są nieustannym procesom budowy i rozkładu. W stanie zdrowia, u osoby dorosłej, te przeciwstawne procesy pozostają w równowadze. U osoby z nadmiarem hormonów tarczycy mamy do czynienia z nasilonym rozkładem kości i jego przewagą nad procesami budowy.
Nieleczona, długotrwała nadczynność tarczycy prowadzi do zmniejszania masy kostnej, czyli osteopenii i osteoporozy. Choroba ta długo może nie wywoływać żadnych objawów. Ostatecznie chorzy doświadczają silnych bólów kostnych. Zmniejszenie masy kości wiąże się też z ich większą podatnością na złamania. Niewielki uraz czy upadek może skutkować złamaniem kości.
Zobacz także:Kiedy zrobić USG tarczycy?Po czym poznać chorą tarczycę?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
